Filmy lata 70., nowy jork

Film oparty na autobiograficznej książce Rona Kovica. Główny bohater, patriota, zostaje wysłany na wojnę do Wietnamu. Tam zostaje ranny. Diagnoza jest dla niego straszna - kalectwo do końca życia. Od tego czasu Ron (Tom Cruise), który uważa, że został zdradzony przez państwo, staje się aktywistą praw człowieka.

Nowy Jork, rok 1978. Dwadzieścia przecznic między 8. Aleją i rzeką Hudson, wypełnionych lombardami, burdelami i spelunami, kontrolowanych przez irlandzką mafię, znanych jako dzielnica Hell's Kitchen. To miejsce nigdy nie zaliczało się do najprzyjemniejszych części miasta. Ani najbezpieczniejszych. Jednak sytuacja, w jakiej znalazły się żony irlandzkich gangsterów, Kathy, Ruby i Claire (Melissa McCarthy, Tiffany Haddish, Elisabeth Moss) zmusi je do podjęcia radykalnych kroków. Kiedy ich mężowie trafiają za kratki, w wyniku działań prowadzonych przez FBI, kobiety przejmują sprawy irlandzkiej mafii w swoje ręce - począwszy od planowania kolejnych przekrętów, a skończywszy na dosłownym wykańczaniu konkurencji.

Nowy Jork, późne lata 70. Jedna dziewczyna żyje na całego. Seks, pieniądze, szyk, sława... to wszystko jest w jej zasięgu. Pewnie porusza się po parkiecie, dumnie kroczy po wybiegu, patrzy na Ciebie z okładek magazynów. Jest boginią. Jest gwiazdą. Nazywa się Gia. Zbyt piękna by umrzeć. Zbyt dzika by żyć. Film oparty na tragicznym życiu pierwszej amerykańskiej supermodelki.

W trzecim filmie z trylogii o rodzinie Corleone Al Pacino ponownie wciela się w rolę autokratycznego przywódcy rodu. Sześćdziesięcioletni Michael Corleone myśli o wyprowadzeniu swej rodziny ze świata zbrodni, a zarazem o znalezieniu właściwego następcy. Wybór pada na porywczego Vincenta (Andy Garcia), ale decyzja ta równie dobrze może przekreślić marzenia o legitymizacji i wciągnąć rodzinę w piekło mafijnej wojny.

Historia życia Johna Gottiego (John Travolta), przywódcy mafijnej rodziny Gambino – jednej z najpotężniejszych i najbardziej bezlitosnych grup przestępczych w historii Ameryki. Gangster znany z brutalności i pogardy dla prawa, dzięki urokowi osobistemu i elegancji stał się ulubieńcem mediów. W 1986 roku twarz Gottiego pojawiła się na okładce tygodnika Time. Scenariusz filmu został oparty na książce syna gangstera – Johna Gottiego Juniora – „Shadow of My Father”.

Osadzona w Nowym Jorku lat siedemdziesiątych barwna opowieść o seksie, narkotykach i rockandrollu.

Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Stany Zjednoczone, rok 1973. Piętnastoletni William Miller jest wielkim fanem rocka i marzy, by zostać dziennikarzem muzycznym. Nie posiada się ze szczęścia, gdy wydawca prestiżowego magazynu "Rolling Stone" zleca mu napisanie reportażu z trasy koncertowej grupy Stillwater. Mimo sprzeciwu matki William postanawia wyruszyć w drogę, a niezwykła wyprawa staje się dla niego prawdziwą szkołą życia.

Lato w Nowym Jorku nigdy nie było bardziej upalne niż w 1977 roku - temperatura utrzymywała się niezmiennie powyżej 40 stopni Celsjusza. Działy się wtedy rzeczy wielkie i straszne. Na miasto spadła plaga kradzieży. Yankees wygrali mistrzostwa świata w baseballu. Trwało dyskotekowe szaleństwo, eksplodował punk rock. Noce spędzano w kultowych klubach 'Studio 54' i 'Plato's Retreat'. Ale kiedy nadchodziła noc, nadchodził też strach - w Nowym Jorku pojawił się psychopata, strzelający z rewolweru kaliber 44 do przypadkowych ludzi. Morderca, nazwany przez prasę "Syn Sama" ("Son of Sam"), dokonał serii potwornych mordów. Nowy Jork ogarnęła panika. Z właściwą sobie wirtuozerią Spike Lee tworzy panoramiczny obraz wydarzeń tamtego lata - lata Sama. "Mordercze lato" pokazuje, w jaki sposób pod wpływem morderstw Syna Sama dezintegruje się życie na Bronksie, zaufanie zmienia się w strach, a przyjaciele stają się wrogami. Film opowiada prawdziwą historię. "Stare, dobre czasy" - mówi z ironią i nostalgią na początku filmu legendarny dziennikarz Jimmy Breslin, wspominając Nowy Jork 1977 r., kiedy narkotyki i przemoc były wszechobecne, a całe miasto żyło w strachu przed Synem Sama. Breslin otrzymywał listy od Syna Sama, czyli Davida Berkowitza. Zanim jednak Berkowitz został złapany, zabił 6 osób i 7 ciężko ranił.