Filmy malarz, sztuka

27 lipca 1890 r. szczupła postać idzie po zmierzchu chwiejnym krokiem senną ulicą francuskiego miasteczka Auvers. Mężczyzna nie ma nic przy sobie; dłonie przyciska do świeżej rany postrzałowej, z której sączy się krew. To Vincent van Gogh – wówczas mało jeszcze znany artysta, dziś uznawany za jednego z największych malarzy na świecie. O jego tragicznej śmierci wiadomo od dawna, jednak nadal nie jest jasne, jak i dlaczego doszło do śmiertelnego postrzału. Twój Vincent opowiada właśnie tę historię - odkrywa okoliczności tajemniczej śmierci artysty. Czy na pewno popełnił samobójstwo? Co się wydarzyło przez 6 tygodni od ostatniego listu van Gogha, w którym pisał, że czuje się dobrze i jest zupełnie spokojny?

Krynica, 1960. Do mieszczącej się przy deptaku pracowni Włosińskiego wchodzi Nikifor i rozpakowuje swój warsztat malarski. Spokojne, uregulowane, zaplanowane do ostatniego szczegółu życie Włosińskiego ulega zakłóceniu. Włosiński próbuje pozbyć się natrętnego gościa. Postanawia odnaleźć rodzinę Nikifora. Okazuje się, że Nikifor żyje całkowicie samotnie. Mieszka kątem, nie ma nawet metryki. Z punktu widzenia prawa… nie istnieje. Włosińskiemu udaje się tylko ustalić, że pochodzi z matki niemowy i nieznanego ojca. Włosiński nie należy do entuzjastów malarstwa ludowego. W miarę jak poznaje Nikifora, zaczyna doceniać jego dzieło. Widzi żarliwą wiarę Nikifora, a jednocześnie duchową wolność. Odkrywa, że malarstwie oznacza ona niezależność od opinii, w życiu – brak przywiązania do doczesności i głęboką pokorę. Widzi, jak sam jest głęboko zniewolony przez malarskie wykształcenie – uzależniony do malarskiej tradycji, od ocen i sądów. Od marzeń o sukcesie, o materialnej stabilizacji. Wychodzi na jaw, że Nikifor ma otwartą gruźlicę. Włosiński, dzieląc z nim pracownię ryzykuje nie tylko własnym życiem – ma rodzinę. Nikifor nie chce iść do szpitala, szkoda mu czasu, chce malować. Włosiński, aby umieścić go, musi wziąć nad nim opiekę oprawną. Na tę wiadomość żona wraz dziećmi przenoszą się do Krakowa. Nie pomagają tłumaczenia, że Nikifor jest umierający i ta opieka jest na kilka miesięcy. Jest rok 1967. Minęło 7 lat. Nikifor ciągle żyje.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

W centrum akcji znajdują się handlarze dziełami sztuki, Theo van Gogh i jego brat Vincent, uparty malarz. Theo pomaga swemu bratu finansowo, jeszcze bardziej jednak dodawaniem otuchy, głęboko bowiem wierzy w talent Vincenta. Na geniuszu artysty jednak w jego czasach się nie poznano.

Starzejący się malarz Edouard Frenhofer kończy obraz przedstawiający XVII-wieczną kurtyzanę zwaną "Piękną złośnicą", do którego pozować ma młodziutka, piękna muza. Do tej pory dla malarza natchnieniem była jego żona Liza, ale jej urok wraz z wiekiem przestał oddziaływać twórczo na artystę. Młoda modelka o imieniu Marianne wyzwala w malarzu nowe siły. Cztery dni pozowania są jednocześnie niebem i piekłem dla obojga. Psychiczny związek artysty i modelki niepokoi bardzo żonę malarza i chłopaka Marianne.

Film przedstawia w jednym ujęciu 300 lat carskich rządów. Bohater filmu, współczesny reżyser jakimś cudem znajduje się w Ermitażu na początku XVII wieku. Spotyka tu cynicznego francuskiego dyplomatę i razem ruszają w podróż w czasie, która kończy się w latach obecnych. Podróżując przez Ermitaż, napotykają historyczne postaci z ostatnich dwustu lat i są świadkami zadziwiających scen, rozgrywających się w imperium carskim.

Londyn, lata 60. XVII wieku. Ned Kynaston (Billy Crudup) jest najjaśniej błyszczącą gwiazdą scen teatralnych. Kobietom nie wolno występować na scenie, a Ned dzięki swej nieprzeciętnej urodzie i talentowi odnosi spektakularne sukcesy, odtwarzając właśnie role kobiece. Wszelką pomocą służy mu lojalna i pełna podziwu garderobiana Maria (Claire Danes). Ale nagle świat Neda zostaje wywrócony do góry nogami. Król Karol II (Rupert Everett) pod wpływem nowej pięknej kochanki zmienia prawo. Na scenie mogą pojawiać się i aktorzy i aktorki. Uwielbiany i oklaskiwany Ned z dnia na dzień staje się nikim. Ale pomoc nadchodzi z najmniej spodziewanej strony.

Historyczne tło filmu stanowi XV-wieczna Rosja widziana oczyma pielgrzymującego mnicha Rublowa. Jest to czas wewnętrznego rozbicia państwa rosyjskiego i konfliktów pomiędzy Wielkimi Księciami. Jednak nie to stanowi główny temat filmu, którego wymowa jest głęboko filozoficzna. Na przykładzie wielkiego rosyjskiego twórcy ikon – Andrzeja Rublowa, reżyser rozpatruje odwieczny konflikt pomiędzy artystą a władzą…

Jackson Pollock (1912-1956) był amerykańskim malarzem, abstrakcjonistą i ekspresjonistą, współtwórcą tzw. Szkoły Nowojorskiej. Opowieść o życiu i twórczości artysty koncentruje się na latach 40 i 50. W 1941 r. Pollock mieszka razem z bratem w maleńkim mieszkanku w Nowym Jorku, pije zbyt dużo, wystawia okazjonalnie i tylko w ramach wystaw zbiorowych. Przełomowym momentem okazuje się poznanie artystki Lee Krasner, która zostaje jego towarzyszką życia na dobre i na złe, rezygnując z własnej kariery. By oderwać Pollocka od nadużywania alkoholu i stresów miejskiego życia, przeprowadzają się do Hamptons. Tam właśnie krystalizuje się charakterystyczny styl malarza. Jednak stare demony i dawne pokusy nie śpią.