Można odrobinę ponarzekać na niekonsekwencje narracyjne, ale zasadniczo „Sonata” to kawał świetnego, uniwersalnego kina, które będzie zrozumiałe pod każą szerokością geograficzną. przeczytaj recenzję

Trepińskiej udało się uchwycić smutek powieści Masłowskiej, która jest tricksterką, ironicznie rozszyfrowującą naszą kiczowatą rzeczywistość i skomplikowane ludzie dusze. przeczytaj recenzję

To nie jest film przeładowany intelektualizmem, nie puszy się na wielkie rozważania. To film niezwykle ludzi, empatyczny, a przy tym czysty i w swoim przekazie prosty. przeczytaj recenzję

Łatwo uwierzyć w emocje, wybory, niedolę – znacznie trudniej jednak we wszystko inne. przeczytaj recenzję

Wystarczyłoby, gdyby całość miała strukturę albumu z piosenkami, a cała historia została wzięta w stylistyczny nawias. Wtedy dałoby się przełknąć brak wiarygodności. przeczytaj recenzję

Aksinowiczowi udała się wielka sztuka. W jednym filmie upchnął beztroskę, śmiech, młodość i wielki, obezwładniający strach. przeczytaj recenzję

Dzieło miałkie, brzydkie i zwyczajnie nieangażujące. To ja już wolę kolejny raz obejrzeć „Anioła w Krakowie”. przeczytaj recenzję

Film mógłby się udać, gdyby od początku zdecydowano się na konwencję kryminału. Ogromna szkoda, bo potencjał był wielki – na film potrzebny i nie dający spokoju sumienia. przeczytaj recenzję

To film świetnie korzystający z powierzchowności lat 80., wybornie bawiący się popkulturowymi cytatami, obłędnie kreujący warstwę wizualną i najzwyczajniej w świecie dostarczający radochy po pachy przeczytaj recenzję

Głównym problemem „Teściów” jest to, że utknęli w niewygodnym rozkroku między tragedią, komedią, farsą i groteską. Nie jest to nawet tragikomedia ani tragifarsa czy jakikolwiek inna gatunkowa hybryda. przeczytaj recenzję