Filmy napad na bank, złodziej, ucieczka z więzienia

Ulysses to cwany złodziejaszek, który namawia dwóch niezbyt rozgarniętych kompanów więziennej doli do ucieczki. Mamieni wizją wolności i odnalezieniem ukrytego skarbu, w więziennych kajdanach przeżywają podróż życia przez stan Missisipi.

Film, utrzymany w konwencji paradokumentu, opowiada historię Virgila Starkwella. Jako dziecko był gnębiony przez kolegów, w dorosłym życiu również mu nie idzie. Utrzymuje się z drobnych kradzieży i chwyta się różnych zajęć. Kiedy wreszcie poznaje piękną dziewczynę, wydaje się, że wszystko zacznie się układać. Zanim to nastąpi, musi jednak napaść na bank.

Pomimo swojej niezwykłej siły Hiramowi Coburnowi (Bud Spencer) bardzo brakuje odwagi. Ścigany przez zagniewanego Sonny'ego (Jack Palance), brata Mary (Dany Saval), kobiety, którą uwiódł, ucieka przez suche górskie krajobrazy. Po kradzieży koni i ucieczce przez równinę Hiram musi zaopiekować się młodym chłopcem, Chipem (Renato Cestiè). Wraz z nim udaje się na odziedziczone przez dziecko ranczo, w małym miasteczku podlegającym jedynemu prawu bandyty, który rządzi tam czarnym terrorem. Ale Sonny jest niedaleko i w końcu znajduje zbiegów. Wyobraża sobie diaboliczny plan ostatecznego pozbycia się Coburna: zmuszenie go do poślubienia swojej siostry i zabicia go pod koniec ceremonii...

Edwin Boyd jest weteranem II wojny światowej. Doświadczenia na froncie bardzo go zmieniły. Finansowe problemy i niemożność odnalezienia się w powojennej rzeczywistości sprawiają, że zdesperowany Boyd zaczyna dokonywać napadów na banki.

Joan Graham (Sylvia Sidney) pracuje w dużym mieście jako sekretarka pewnego obrońcy sądowego. Zakochuje się w Eddym (Henry Fonda), który jest przestępcą. Jednak Ona wierzy, że w głębi serca to dobry człowiek. Postanawia mu pomóc i dzięki swoim znajomością załatwia mu przedterminowe zwolnienie.

Ballada o barwnym życiu Węgra, który w wieku niespełna 30 lat stał się bohaterem narodowym. Attila Ambrus imał się różnych zawodów, by wreszcie stać się najbardziej znanym w kraju przestępcą. Kiedy od 1993 roku zaczął napadać na banki, opinia publiczna szybko ochrzciła go mianem „włamywacza dżentelmena”. Attila był zawsze uprzejmy i miły, nigdy nie przelał kropli krwi, często wchodził do banku z kwiatami, a po udanym napadzie wysyłał szampana ścigającym go policjantom. Z banków znikał szybko, zostawiając po sobie ledwie wyczuwalny zapach whiskey. Na Węgrzech, w czasach trudnych przemian i budowy kapitalizmu otwarcie rzucał wyzwanie prawu i zyskał przydomek „Robina Hooda bloku wschodniego”.